هم اکنون یکی از بزرگترین چالشها و مشکلات محیط زیست ، مواد و آلاینده های شیمیایی است.
تمامی کشورهای دنیا به این توافق رسیده اند که صنعت و تخریب بی حساب و کتاب منابع طبیعی که از سوی این صنایع اتفاق می افتد زندگی تمامی موجودات زنده ، خاک و جو کره زمین را به خطر انداخته است. صدمات جدی که صنایع و آلاینده های شیمیایی به محیط زیست وارد می کنند موجب کاهش اکسیژن هوا به میزان زیادی شده است. به همین دلیل است که یکی از بحثهای داغ و جدی جوامع بین المللی ، بحث بر سر آلودگی های هوا و خطر از بین رفتن کره زمین و حیات موجوداتی است که روی کره زمین زندگی می کنند. اگر وقایع طبیعی همچون گرد بادها ، سیل ها و طوفانها را نیز که سالیانه نقاطی از جهان را از بین می برد به این عوامل اضافه کنیم متوجه خواهیم شد که حیات کره زمین در معرض خطرات جدی قرار گرفته است.
خوشبختانه امروزه توجه جوامع به این عامل بیشتر شده است و سالیانه چه در داخل کشورها و چه در مجامع بین المللی قوانینی را تصویب می کنند که تمامی کشورها را متعهد و ملزم به رعایت این قوانین برای حفظ حیات کره زمین می کند. ایران نیز از جمله کشورهایی است که استفاده بی حد و مرز و بدون موانع قانونی و نظارت کافی از منابع طبیعی در آن به وفور اتفاق می افتد. لازم است در ایران نیز قوانین و سخت گیریهای بیشتری برای حفظ محیط زیست اعمال شود. در این میان ، شهرهای بزرگتر و صنعتی تر همچون تهران ، در ایجاد آلاینده های شیمیایی نقش بیشتری دارند. آلودگی های این شهرهای بزرگ شامل مواد اضافی و ضایعات صنعتی ، ضایعات خانگی و استفاده بیش از حد از مواد شیمیایی است که در بسیاری از بخشهای ایران ، منابع طبیعی همچون جنگل ها را از بین برده و آبهای سطحی بسیاری آلوده کرده است.
از جمله عمده ترین آلاینده های شیمیایی می توان به کودهای شیمیایی ، سمومی که برای از بین بردن آفت به کار می رود و هورمونهایی شیمیایی اشاره کرد. در ایران متأسفانه مصرف این مواد شیمیایی بسیار بالاست و تقریباً به یک مسئله کاملاً معمولی تبدیل شده است. در حالی که در همه نقاط جهان و سایر کشورها ، استفاده از مواد شیمیایی در صنعت غذایی به عنوان امری خطرناک و عامل اصلی نابودی موجودات و انسانها تلقی می شود. بنابراین همه آنها از تکنیکهای سالم تر مانند اصلاح نژاد گیاهان یا دامپروری های تلفیقی استفاده می کنند. علاوه بر خطرات حیاتی برای انسانها و موجودات زنده ، این کودهای شیمیایی موجب آلودگی های جبران ناپذیری در منابع آبی ، خاک و هوا می شوند. همچنین ، آلاینده های شیمیایی ، موجب فساد و از بین رفتن ساختمان خاک می شوند و تغیرات اساسی در ساختمان فیزیولوژیایی گیاهان به وجود می آورند.
امروزه در سطح وسیعی در کشور ما از مواد شیمایی در بخشهای مختلف تولیدی استفاده می شود. اکثر این مواد شیمیایی علاوه بر اینکه در صنایعی تولید می شوند که میزان آلایندگی آنها بالاست بلکه زمانی که مورد استفاده قرار می گیرند نیز خودشان موجب افزایش آلودگی در محیط زیست می شوند.
در رابطه با حفظ محیط زیست ، ابتدا لازم است تمامی بخشهای مختلف یک جامعه از مردم تا افراد و مسئولینی که وظیفه حفاظت از محیط زیست را دارند در خصوص محیط زیست و مسائل مربوط به آن حساس باشند و احساس مسئولیت کنند. در درجه بعدی باید با استفاده از روشهای به روزتر و با بهره گیری از علوم و فناوریهای جدید از میزان آلاینده های محیط زیست کاست و از نابودی آن جلوگیری کرد.
مرتبط :